|
|
|
|
NATIONAL REPRESENTATIVE ASSEMBLY CONCLUDES
| |
| The Eastern Prelacy’s National Representative Assembly, hosted by St. Sarkis Church, Douglaston, New York, concluded last Saturday. Clergy and lay delegates deliberated on Thursday, Friday, and Saturday, to review the past year and to prepare the agenda for the forthcoming year.
Archbishop Oshagan set the tone of the Assembly with his keynote address that was devoted to service, in keeping with the “Year of Service” declared by His Holiness Aram I, Catholicos of the Holy See of Cilicia. Elected to serve as co-chairmen were Jack Mardoian from Chicago and Aram Hovagimian from Philadelphia. Elected to serve as secretaries were Melanie Mesrobian and Very Rev. Fr. Sahag Yemishyan.
This week we present the Prelate’s keynote message in Armenian and English. Next week’s Crossroads will be devoted to other aspects of the Assembly, including the Armenian Religious Education Council (AREC), Armenian National Education Committee (ANEC), Conference of Yeretzgins, the National Association of Ladies Guilds, and Friday evening’s “Banquet of Recognition.”
| |
| ՊԱՏԳԱՄ
ԱԶԳԱՅԻՆ ԵՐԵՍՓՈԽԱՆԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎԻ
ՏԱԿԼԸՍԹԸՆ, 12-14 ՄԱՅԻՍ, 2016
Գերաշնորհ, հոգեշնորհ եւ արժանապատիւ հոգեւոր հայրեր,
Յարգելի երեսփոխաններ, հոգաբարձութեանց ներկայացուցիչներ,
Եւ սիրելի հիւրեր,
Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու Հայաստանեայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցւոյ Արեւելեան Թեմի Երեսփոխանական Ընդհանուր Ժողովին առիթով, քրիստոնէական սիրով եւ հայրական գորովանքով կ՛ողջունեմ ձեզ բոլորդ, ձեր մէջ տեսնելով այն ծառայական ոգին, որ մղիչ ոյժն է ձեր նուիրումին՝ հանդէպ մեր եկեղեցւոյ եւ ժողովուրդին:
Առաջին առիթով, փառք եւ գոհութիւն կը յայտնեմ ամենաբարին Աստուծոյ, որ իր առատ ողորմութեամբ եւ քաղցր սիրով օրհնեց մեզ՝ որպէսզի Աւետարանի քարոզութեամբ եւ մեր եկեղեցւոյ կանոններուն ու աւանդութեանց հաւատարմութեամբ ծառայենք մեր պանծալի ժողովուրդին:
Վստահ եմ, որ բոլորդ լաւապէս տեղեակ էք, որ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Վեհափառ Հայրապետը՝ Նորին Սուրբ Օծութիւն Տ. Տ. Արամ Ա. Կաթողիկոսը, 2016 տարին յայտարարած է «Ծառայութեան Տարի», նախ վեր առնելով ծառայութեան առաքինութիւնը, ապա շնորհակալութիւն յայտնելով մեր եկե-ղեցւոյ եւ ժողովուրդին ծառայութեան նուիրուած անձնուրաց հայորդիներուն:
Անհատ մարդը հաւաքանութեան մը մէջ իր ներկայութիւնը առաւելագոյն չափով կը զգացնէ եւ կը հաստատէ մշտական իր մասնակցութեամբ եւ նուիրեալ ծառայութեամբ: Ծառայելու իր սէրը աճելով ու զարգանալով կը դառնայ իր նկարագրին եւ բնութեան անբաժան մասնիկը, թթուածինը՝ իր գոյութեան: Այսպիսով է որ անիկա կը դառնայ տիրական, անուրանալի ներկայութիւն, երբ, յատկապէս եկեղեցական-ազգային մեր կեանքէն ներս, իր ժամանակը, կարողութիւնները, տաղանդը եւ շնորհքները կը բերէ այս կեանքին ծաղկումին ու յառաջդիմութեան: Դարերու մեր փորձառութիւնը, հաւանաբար գոյութեան գաղտնի բանալին, մեզի ցոյց տուած է, թէ մեր հաւատքի ճամբով ու մեր մշակութային եւ մտաւորական հարստութեամբ կրցած ենք դիմանալ ամէն տեսակ հոսանքներու, փոթորիկներու, ջարդերու ու նոյնիսկ ցեղասպանութեան: Հսկայական այդ արդիւնքը ունենալու առաջին քայլը ծառայութիւնն է, որ թէ՛ անձը կը մեծցնէ եւ թէ՛ հաւաքականութիւնը ներքնապէս կը զօրացնէ: Ինչպէս Սուրբ Օգոստինոս կ՛ըսէ. «Երբ Աստուծոյ կը ծառայես, Աստուած չէ որ կը մեծնայ, դո՛ւն է որ կը մեծնաս»:
Ահա այս հասկացողութեամբ Վեհափառ Հայրապետը կը դիտէ մեզ եւ կ՛ակնկալէ մեր եկեղեցական-ազգային կեանքէն ներս տեսնել հոգիով մեծցած ու հարստացած անձեր:
Քանի կը խօսինք ծառայութեան մասին ընդհանրապէս, հաւանաբար յարմար պիտի ըլլար տեսնել, թէ որո՛նք են այն մարզերը ուր մենք կրնանք մենք զմեզ նուիրել ու արժեցնել՝ ծառայական մեր կեանքով:
1.- Անհատական մեր կեանքը: Ոեւէ անձի մը յաջողութիւնը կը սկսի ու կը զարգանայ իր պատրաստութենէն եւ կազմաւորումէն: Առողջ ընտանիքի մէջ հասակ առած երեխան, եթէ իր աճումին մէջ իր ծնողքին գուրգուրանքին, սիրոյն եւ նուիրումին, արժէքներու ճանաչումին զօրութեամբը կը մեծնայ, անկասկած, որ հետագային՝ մարդոց եւ ընկերութեան հետ յարաբերութեան ընթացքին, կ՛արտայայտէ կեանքի այն որակը, որ փափաքելի ու սիրելի է բոլորին: Միջավայրն է կարեւորը, դաստիարակութիւնն է ճամբան յաջողած անհատին: Եւ ընտանիքը այդ վայրն է, սրբավայրն է, ուր ծնողական սիրոյն հետ հետզհետէ կը զարգանան բազմատեսակ առաքինութիւններ, հոգեւոր կեանքի սրբութիւնը, հայրենիքի սէրը, հայեցի մշակոյթին՝ լեզուին, գրականութեան եւ արուեստներուն կերպարանափոխիչ զօրութիւնը: Ընտանիքը կը դառնայ եկեղեցիին պէս սուրբ ու նուիրական, եւ հոն հասակ առնող անձը՝ այդ սրբավայրին հաւատաւոր ու նուիրեալ ծառան:
2.- Միութենական եւ կազմակերպութեանց կեանքը: Անհատ մը իր ընտանիքին պատկանելով հանդերձ, անհրաժեշտ է որ մաս կազմէ մեր ազգային եկեղեցական կեանքէն ներս գոյութիւն ունեցող զանազան կառոյցներու, միու-թիւններու եւ կազմակերպութեանց: Բնական է որ այս կամ այն կառոյցին մաս կազմելը կախում ունի անհատին նկարագրէն, ուղղուածութենէն, հետաքըրք-րութենէն եւ համակրանքէն: Այսուհանդերձ, բոլոր կազմակերպութիւններն ու միութիւնները իրենց առաքելութեամբ շինարար ու բարերար աշխատանք առաջ կը տանին՝ եկեղեցւոյ եւ համայնքին պայծառացման ի խնդիր: Անհատը ըն-տանիքէն ներս ստացած իր դաստիարակութեամբ, անհրաժեշտ է ու կենսական, որ իր ունեցած առաւելութիւնները, շնորհքներն ու ձիրքերը ի սպաս դնէ եւ ծառան կը դառնայ այս կառոյցներուն եւ սատարէ անոնց բարգաւաճման ու յառաջդիմութեան: Հայրենիքէն հեռու սփիւռքեան մեր կեանքի փորձա-ռութիւնը հարիւր տարի մեզի այս մեծ դասը տուաւ: Հոն ուր մենք դարձանք մնայուն ներկայութիւն եւ աշխատող ձեռք, թէ՛ մենք ստացանք հոգեկան մեր վարձատրութիւնը եւ թէ՛ կազմակերպութիւնները զօրացան, շարքերը խտացան եւ պտղաբերեցին: Այսօր երբեմն ցաւով կը դիտենք մեր կառոյցներուն տկա-րացումը: Ինքնաքննութեամբ եւ ինքնադատումով կը տեսնենք որ կը տկա-րանան մեր շարքերը: Մարտահրաւէրը ուղղուած է բոլոր կողմերուն, թէ՛ կազմակերպութեանց, հաստատութեանց թէ միութեանց, անոնց վերակազ-մակերպումով եւ վերանորոգումով, նոր եւ ազդու միջոցներու ընկալումով, եւ թէ՛ անհատին ներքաշումով, որ անիկա մնայ, աշխատի ու ծառայէ կառոյցէն ներս: Եզրակացութիւնը նոյնն է, թէ՛ պատասխանատուները եւ թէ՛ մաս-նակիցները պէտք է վերանորոգեն իրենց ծառայական ուխտը, առաւել նպաստաւոր, ներգործող եւ շինիչ արդիւնքներու հասնելու համար: Կիրակ-նօրեայ դպրոցէն, շաբաթօրեայ թէ ամենօրեայ վարժարաններէն, Համազ-գայինէն, ՀՄԸՄ-էն, AYF-էն, Հայ Օգնութեան Միութենէն, Տիկնանց Միու-թիւններէն, քաղաքական կուսակցութիւններէն մինչեւ եկեղեցի պարտաւոր ենք հոգածու ըլլալ մեր պատանի սերունդին, սիրալիր հրաւէր եւ ընկալում զգան անոնք մեր բոլորին կողմէ եւ ըլլանք «իրարու հետ եւ իրարու համար»: Ծառայութիւնը կը սկսի մեր փորձառութեամբ տեսնուած ու հաստատուած այս բերրի դաշտերուն մէջ:
3.- Հաւաքական հայութիւն: Հաւատացեալներու եւ հաւատարիմներու մեր Թեմի բանակին ազգային գաղափարաբանութեան եւ իտէալներու զարգացումին մէջ, հիմնական իմաստ եւ նպատակ ունեցած է եւ այսօր ալ ունի Հայրենիքին անկախութիւնը եւ հայ ազգին միասնականութիւնը: Անցեալին, զանազան քաղաքականութեանց պատճառներով երբեմն մեր ներքին միու-թիւնը տկարացաւ, երբեմն թշնամական դարձաւ, սակայն ոչ մէկ ատեն մենք հրաժարեցանք մեր հայրենիքին անկախ ու միացեալ տեսիլքէն, որ դարձաւ մեր ազգային հաւատամքը: Այսօր, հազար փառք Աստուծոյ, որ մեր տեսիլքը ցնորական երազ չմնաց, այլ դարձաւ իրականութիւն եւ ունեցանք մեր անկախ հայրենիքը, Հայաստանն ու Արցախը: Անկախութիւն ունենալը հրճուանք է ու հպարտութիւն, հայրենիքը պահելը՝ պարտաւորութիւն: Աշխարհի ոեւէ ան-կիւնէն սկսեալ, հայրենիքի հանդէպ նուիրումի եւ զոհողութեան ոեւ տկա-րացում, կործանում է մեր հաւաքական կեանքին: Դժուարութիւններ, տագ-նապներ, մտահոգութիւններ շատ ու շատ ունինք հայրենիքէն ներս: Զանոնք սրբագրելը պարտքն է ամէն մէկ հայուն, պայմանաւ որ հայրենասիրութիւնը զգացում չմնայ, այլ դառնայ գործնական մասնակցութիւն, ամբողջական զոհողութիւն: Հողն է մնայունը, այն հողը որ շաղախուած է արդար քրտինքով եւ նուիրական արիւնով, այն հողը որ հարստացած եւ ուռճացած է մեր հաւատքով ու մշակոյթով: Միայն ծառայական կեանքն է որ արժէք ունի հոն, Հայաստանի եւ Արցախի մէջ, եւ հայրենիքէն դուրս՝ սփիւռքի ոեւէ մէկ տա-րածքին: Հաւաքական մտածողութիւնը անհրաժեշտ է որ դառնայ հաւաքական ծառայութիւն, ի սէր ազգային միասնականութեան եւ ազգային պայքարին:
4.- Եկեղեցւոյ կեանքը: Հայոց պատմութեան վերջին երկու հազար տարիներու պատմութիւնը նոր հուն, խորունկ հուն ստացաւ քրիստոնէութեան մուտքով Հայաստան եւ արմատացաւ յատկապէս Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչով եւ Տրդատ թագաւորով քրիստոնեայ մկրտուած մեր հայրենիքէն ներս: Չեմ ուզեր ջատագովութիւն կատարել այստեղ, հաստատելու համար քրիստո-նէութեան եւ յատկապէս Հայ Եկեղեցւոյ բերած, ունեցած եւ պահած այն հրաշագործ ոյժին մասին, որ մեզ դարերու ընթացքին աճեցուց, ամէն մարզերէ ու ոլորտներէ ներս, եւ բարձրացուց հոգեւոր ու մշակութային նախանձելի մակարդակին: Այստեղ պարզապէս կ՛ուզեմ հաստատել որ այս հաւատքը, համոզումը, իմաստասիրութիւնը եւ առաքելութիւնը ժառանգեցինք մեր նա-խահայրերու տաղանդէն, իրագործումներէն, փորձառութենէն եւ որոնց վրայ դարերու ընթացքին քար առ քար բարձրացուցինք մեր գոյութեան ու յա-ւերժութեան անխորտակելի ամրոցը: Եկեղեցին եղաւ մեր մայրը: Մայր Եկե-ղեցի: Մօր մը պէս բարի, նուիրեալ, սիրազեղ ու սուրբ: Եկեղեցւոյ անխարդախ կաթով սնանեցանք մենք, եւ քրիստոնէութեան պետական կրօնք հռչակուելէն մինչեւ այսօր վստահեցանք մեր հոգեւոր մօր, որ եղաւ մեր սնուցիչը, հոգեպէս ու մտապէս հարստացուցիչը եւ փոթորիկներու դէմ՝ անխորտակելի վահանը: Անգամ մը որ եկեղեցին իր ուսերուն վերցուց մեր ազգին ներքին միութեան անհերքելի պարտաւորութիւնը, բնաւ չդաւաճանեց իր առաքելութեան եւ միշտ, առանց դադարի, առանց ընդհատումի պահեց մեզ՝ մօր մը գորովանքով: Եկեղեցին ծառայութեան լաւագոյն օրինակն է: Աւելի ճիշդ է ըսել թէ եկեղեցին ծառայութիւնն իսկ է, ծառայութեան մարմնացումը:
***
Անհատական, միութենական, ազգային ու եկեղեցական մեր կեանքը ծառայութիւն պէտք է դառնայ: Ծառայութիւնը միայն պարտաւորութիւն չէ. ծառայութիւնը ինքնին պատիւ է մարդուն համար: Ընտանիքէն մինչեւ ազգ ու եկեղեցի, մենք մեր պարտաւորութիւնները աննահանջ նուիրումով պէտք է կատարենք, որպէսզի ստեղծենք ամբողջական հայը, որ իր պապերուն ոգիին հաւատարիմ է, մեր ցեղային արժէքները կը գնահատէ եւ իր մասնակցութեամբ կեանքի կը կոչէ զանոնք: Տոկուն հայը պէտք է ճանչնայ, պահէ ու ապրի պապենական մեր հոգեւոր թէ մշակութային արժէքները, այլապէս ներկայ կեանքի փոթորիկները կը քշեն-կը տանին մեզ, հեռացնելով մեզ ազգային մեր հաւաքականութենէն: Մինչդեռ մեր փորձառութիւնը ցոյց տուած է թէ ծա-ռայութեամբ կը մնանք մեր գոյութեան անխորտակելի ժայռին վրայ, հովերը կու գան, կը զարնեն մեր ամրոցին, սակայն չենք կործանիր: «Յարդը գնում է, ցորենն է մնում»:
Անցեալ տարի Հայոց Ցեղասպանութեան 100-ամեակն էր: Յիշեցինք ու յիշեցուցինք: 101-րդ տարին, Ապրիլեան սուրբերու մեր բանակին հետ, դարձեալ արդարութեան մնայուն յիշեցումի տարի է: Այդ արդարութիւնը ամենէն առաջ մեզ պէտք է ոգեւորէ, մեր ոգեւորութիւնը պահանջատիրութեամբ զսպա-նակուի, եւ պահանջատիրութեամբ՝ իրաւունքներու տիրացումին առաջնորդէ: Սրտով ու հոգիով պէտք է փարինք մեր պարտաւորութեանց՝ նահատակութեան սիրոյն, որ միայն անցեալ չէ, այլ այսօր եւս կը սաւառնի մեր Հայրենիքին վրայ, Հայաստանի եւ Արցախի մէջ: Հայութիւնը լրիւ ամբողջութիւն մըն է, եւ ուր ալ գտնուինք, մեր մարմնին ոեւէ անդամի մը ցաւը, զգանք որպէս ցաւը բոլոր մարմնին, ազգային հասկացողութեամբ՝ ամբողջ հայութեան: Կը ցաւինք, կը տագնապինք ի լուր Հայրենի մեր աշխարհին դիմագրաւած վտանգներուն, Սուրիոյ եւ Միջին Արեւելքի մեր ժողովուրդին զգացած անորոշութեան դիմաց: Պատիւ բոլոր մեր արենակիցներուն, որոնք պատասխանատուութեան բարձր գիտակցութեամբ կը դիմագրաւեն այս բոլորը, պատերազմն ու աւերը, եւ կը մնան պատնէշի վրայ, պահելով հող ու երկիր, մշակոյթ ու ոգի՝ կերտելով մեր նորօրեայ պատմութեան սխրագործական դրուագները: Հայրենիքի ու հայու-թեան հանդէպ ծառայութեան գեղեցկագոյն եւ բարձրագոյն վկայութիւնն է ասիկա:
Սիրելիներ,
Արդէն իսկ սկսած ենք Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու Արեւելեան Թեմի Ազգային Երեսփոխանական Ժողովը: Այս առիթով, իմ երախտագիտական զգացումներս եւ որդիական ակնածանքս ու շնորհակալութիւններս կը յայտնեմ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան արժանընտիր Վեհափառ Հայրապե-տին՝ Նորին Սուրբ Օծութիւն Տ. Տ. Արամ Ա. Կաթողիկոսին, իր ցուցաբերած հայրական հոգածութեան եւ ցուցմունքներուն համար: Վեհափառ Հայրա-պետին խորհուրդներն ու ցուցմունքները մեծապէս նպաստեցին Թեմիս արդիւ-նաւոր գործունէութեան: Այս պահուն, ուրախութեամբ կ՛ուզեմ յայտնել նաեւ, որ ներկայ տարուան Հոկտեմբեր ամսուան 9-ին, մեծարանքի յատուկ հան-դիսութեամբ Նիւ Ճըրզիի մէջ պիտի տօնախմբենք Վեհափառ Հայրապետին Կաթողիկոսական գահակալութեան 20-ամեակը: Հետագային մանրամաս-նութիւններէն տեղեակ կը պահենք ձեզ, եւ կ՛ակնկալենք որ բոլորդ անպայման, սիրայօժար ներկայ գտնուիք մեծարանքի հանդիսութեան:
Եղբայրական ողջոյնի խօսք ունիմ Ամերիկայի Արեւմտեան Թեմի Առաջնորդին՝ Բարձրաշնորհ Տ. Մուշեղ Արքեպիսկոպոս Մարտիրոսեանին: Ինչպէս նախորդ տարիներուն, նոյնպէս ալ յառաջիկային մեր յարաբե-րութիւնները Արեւմտեան քոյր Թեմին հետ պիտի շարունակուին մնալ մտերիմ ու եղբայրական: Սրտանց յաջողութիւն կը մաղթեմ Բարձրաշնորհ Սրբազան Հօր, որպէսզի կարենայ բոլորանուէր յանձնառութեամբ կատարել իրեն վըս-տահուած պատասխանատու պաշտօնը՝ մեր եկեղեցւոյ եւ ժողովուրդին վերելքին ու բարօրութեան համար:
Եղբայրական ողջոյններ Էջմիածնական Թեմի Առաջնորդին՝ Բարձրա-շնորհ Տ. Խաժակ Արքեպիսկոպոս Պարսամեանին, որուն հետ մեր յարաբե-րութիւնները եղան մտերիմ ու յարգալիր, եւ զանազան առիթներով իրարու հետ գործակցելով ջանացինք ու կը ջանանք ամրացնել Հայ Եկեղեցւոյ ներքին կեանքը:
Յանուն Ազգային Վարչութեան Կրօնական եւ Վարչական Ժողովներուն, մեր Թեմի եկեղեցական բոլոր համայնքներուն եւ հաւատացեալ ժողովուրդին, յատուկ ողջոյնի խօսք ունիմ Տակլըսթընի Ս. Սարգիս Եկեղեցւոյ Հոգեւոր Հովիւին՝ Արժանապատիւ Տ. Նարեկ Քահանայ Թրթռեանին, Հոգաբարձու-թեան, յարակից մարմիններուն եւ Երեսփոխանական Ժողովիս կազմակերպիչ Յանձնախումբին, որոնք կը հիւրընկալեն մեզ եւ կը ջանան մեր ժողովական նիստերը տեսն ել հեզասահ եւ մեր կեցութիւնը՝ հանգիստ ու հաճելի:
Սրտի պարտք կը զգամ շնորհակալութիւն յայտնել Առաջնորդական Փոխանորդ՝ Գերաշնորհ Տ. Անուշաւան Եպիսկոպոս Դանիէլեանին, մեր հոգե-ւոր հովիւներուն եւ քահանայ հայրերուն, ինչպէս նաեւ Ազգային Վարչութեան Կրօնական եւ Վարչական Ժողովներուն անդամներուն, Ազգային Առաջնորդա-րանի պաշտօնեաներուն, մեր Թեմի բոլոր հոգաբարձական կազմերուն, նուի-րեալ ազգայիններուն եւ բարերարներուն, որոնք հաւատարմութեամբ եւ ժրա- ջանութեամբ ծառայեցին մեր ժողովուրդին եւ նպաստեցին ներդաշնակ ու արդիւնալից գործունէութեան իրագործումներուն:
Յաջողութեան լաւագոյն մաղթանքներ բոլորիդ:
Շնորհակալութիւն:
ՕՇԱԿԱՆ ԱՐՔԵՊԻՍԿՈՊՈՍ
Առաջնորդ
Ամերիկայի Արեւելեան Թեմին
13 Մայիս, 2016
Տակլըսթըն
Keynote Address by Archbishop Oshagan [translation]:
I greet you with Christian and fatherly love on the occasion of the National Representative Assembly of the Eastern Prelacy of the Armenian Apostolic Church of America. I see in you the spirit of service that is the impelling power of your dedication to our Church and People.
At this first opportunity I express glory and thanks to our All-Bountiful Lord, who with His abundant mercy and sweet love blessed us to serve our glorious people, by teaching the Gospel and remaining faithful to our Church’s canons and traditions.
I am confident that all of you are aware that His Holiness Aram I, Catholicos of the Holy See of Cilicia, dedicated 2016 as the “Year of Service,” elevating the virtue of service and thus expressing thanks to our devoted children for their dedicated service.
Within a society, individuals in large measure demonstrate their presence and confirm their continuous participation with their dedicated service. With the growth of love of service, it becomes an inseparable part of character and personality—the oxygen of their existence. In this way they become an influential and undeniable presence, when especially in our ecclesiastical and national life, they devote their time, ability, and talent for the growth and advancement of this life. Centuries of experience—probably the secret key of existence—has showed us that we have endured all kinds of torrents, storms, massacres, and even genocide because of our faith and our cultural and intellectual treasures. The first step toward that giant result is service that elevates the individual and strengthens the collective entity. As St. Augustine said, “When you serve God, it is not God who becomes great; you become great.”
It is with this understanding that His Holiness watches us and expects to see in our ecclesiastical-national life individuals enriched and grown in spirit.
Since we are speaking about service generally, perhaps it is appropriate to see what areas we can devote ourselves and make our life of service worthy.
1. Our Individual Life. Every person’s success begins and advances because of their preparation and formation. Children raised in healthy families see their parents’ care, love, and dedication, and grow up with the strength of the knowledge of values. Without doubt, in the future in interaction with people and organizations, they express that quality of life that is welcome and loved by all. The environment is what is important; education is the road to success. And the family is that environment—that sacred environment—that together with parents love, little by little, many types of virtues will progress: the sanctity of spiritual life, love of the Fatherland, Armenian culture, the transformative strength of language, literature and the arts. The family becomes holy and devoted like the Church and those who grow up in that sacred place are the faithful and devoted servants.
2. Organizational Life. Individuals, besides belonging to a family, must also take part in the various structures, auxiliaries, and organizations formed within our church and national life. It is natural that belonging to this or that group depends upon the individual’s character, direction, interests, and inclination. All groups, in keeping with their mission, advance their growth and benevolent work, for the enrichment of the church and community. Along with the education received within the family, it is necessary and vital for individuals to put their resources, grace, and talent in service and become a servant to these organizations and help them flourish and advance. Our one hundred years of diasporan life, far from the Homeland, has given us this lesson. Wherever we became a permanent presence and worked efficiently, we received our spiritual reward and the organization strengthened, the ranks increased and were fruitful. Today we sometimes painfully see the decline of our organizations. Through self-examination and truthful evaluation we see that our ranks are weakening. The challenge is directed to all, the organizations and establishment, for reorganization and renewal. They must adopt new and effective methods to attract individuals so that they remain in the organization and work and serve. The conclusion is the same for both those in positions of responsibility and the participants who must renew their oath of service, in order to reach effective, active and constructive results. From Sunday schools, Saturday and all-day schools, to Hamazkayin, HMEM, AYF, Armenian Relief Society, Ladies Guilds, political parties, to the church—we are obliged to be caring guardians of our younger generations, making them feel welcome and accepted by all of us and we become “with each other and for each other.” Service begins with the experience we have seen and confirmed in these fertile fields.
3. Collective Armenianism: The faithful and loyal forces of our Prelacy in their development of national ideals and ideology have maintained a fundamental meaning and purpose, and to this day, for our Homeland’s independence and unity of the Armenian nation. In the past, due to various political reasons, at times our inner unity weakened, at times became hostile, but still at no time did we resign from the vision of our Homeland’s independence and unity, that became our national creed. Today, many thanks to God, our vision did not remain an illusionary dream, but became a reality and we had our independent Homeland—Armenia and Artsakh. Having independence is joyful and prideful; protecting the Homeland is an obligation. In every corner of the world, any weakening of dedication and sacrifice for the Homeland is disastrous to our collective life. Difficulties, crises, and concerns are many in the Homeland. Correcting these is the duty of every Armenian, under the condition that love of the Homeland is not just emotional, but rather becomes practical participation with total sacrifice. The land is permanent. That land is cemented with righteous sweat and sacred blood. That land has been enriched and filled with our faith and culture. Only a life of service is worthy there in Armenia and Artsakh and outside the Homeland in any part of the Diaspora. It is vital for collective thinking to become collective service, for the love of national unity and national struggle.
4. Church Life. The history of Armenians during the last two thousand years took a new path—a profound path—with the advent of Christianity in Armenia and became rooted by the Christian baptism of Armenia by St. Gregory the Illuminator and King Drtad. I don’t want to be apologetic here to affirm the miraculous force of Christianity, specifically the Armenian Church that for centuries helped us to grow in every sphere and realm, and raised our enviable religious and cultural level. Here I want to simply affirm that we inherited this faith, conviction, philosophy and mission from the talent, accomplishments, and experience of our forefathers and upon which we erected, stone by stone, the indestructible fortress of our existence and eternity. The Church became our mother. Our Mother Church: kind like a mother, dedicated, loving, and holy. We were nourished by pure milk, and from the time that Christianity was declared the national religion until this day we trusted our spiritual mother that became the nourisher that enriched us spiritually and intellectually and was our indestructible shield in the face of storms. Once the Church took upon her shoulders our nation’s irrefutable obligation of inner unity, she did not betray her mission and always, without pause, without interruption, protected us with a mother’s affection. The Church is the best example of service. It is true to say that the Church is service—the personification of service.
***
Individually and collectively our national and ecclesiastical life must be one of service. Service is not only an obligation; service itself is an honor for us. From family to nation and church we must perform our obligations with irrevocable dedication, in order to create complete Armenians, who are faithful to the spirit of their forefathers, who respect our ancestral values, and by their participation bring those values to life. The solid Armenian must recognize, preserve, and live our religious and cultural values. Otherwise the present day storms of life will push us away from our national collective life. On the other hand, our experience has shown us that through service we are the indestructible rock of our existence; winds come and hit our fortress, but we do not fall. “The chaff goes; the wheat remains.”
Last year was the 100th anniversary of the Armenian Genocide. We remembered and we reminded. The 101st year and the army of our Saints of April, is a permanent reminder for justice. Justice, first and foremost, must enliven us in our demands and lead us to seek our just demands. With heart and soul we must embrace duty, for the sake of martyrdom, which is not just in the past, but also the present as it hovers upon our Homeland in Armenia and Artsakh. The Armenian nation is a complete entity and wherever we may be, any pain in any part of the body is felt as pain in the whole body. In our national understanding, we—all Armenians are in pain. We are tormented by the danger facing the entire Armenian nation, the uncertainty facing our people in Syria and the Middle East. Honor to all of our blood brothers who with responsibility and high consciousness face all of this war and destruction and remain on the ramparts, protecting land and country, culture and spirit, building a brave new chapter in our modern-day history. This is the beautiful and eminent witness of service to Homeland and Armenianism.
Dear delegates and guests,
We have already started our National Representative Assembly of the Eastern Prelacy of the Armenian Apostolic Church of America. On this occasion, I express my gratitude and filial respect and thanks to His Holiness Aram I, Catholicos of the Holy See of Cilicia, for his fatherly care and guidance. Vehapar’s thoughtfulness and instruction greatly contributed to the practical work of the Prelacy. At this time I am pleased to announce that this year, on October 9, we will celebrate the 20th anniversary of Vehapar’s consecration as Catholicos, in New Jersey with a special and appropriate celebration. We will keep you informed about details, and expect that all of you, without fail, will be present.
I have brotherly greetings for His Eminence Archbishop Moushegh Mardirossian, Prelate of the Western Prelacy. As we have in past years, so also this year, our relationship with our sister Western Prelacy will remain cordial and brotherly. I wish success to His Eminence, so that he may with complete dedication perform the responsibility that has been entrusted to him for the elevation and betterment of our church and people.
I extend brotherly greetings to His Eminence Archbishop Khajag Barsamian, Primate of the Eastern Diocese of the Armenian Church of America, with whom we have a cordial and respectful relationship, and on various occasions worked together and endeavored—and continue to endeavor—to strengthen the internal life of the Armenian Church.
On behalf of the Religious and Executive Councils, as well all of our Prelacy communities and faithful people, I extend special greetings to the pastor of St. Sarkis Church of Douglaston, Rev. Fr. Nareg Terterian, the Board of Trustees, auxiliary organizations and the organizing committee, who are hosting us at this National Representative Assembly and making every effort to make our meetings and presence comfortable and pleasant.
I have a debt of gratitude to express to our Vicar General, His Grace Bishop Anoushavan Tanielian, to our clergy, as well as to the members of the Religious and Executive Councils, to the Prelacy Staff, to all of our boards of trustees, to our dedicated compatriots and benefactors who serve our people faithfully and diligently and who assist in the harmonious and productive success of our endeavors.
Success and best wishes to all. With thanks,
ARCHBISHOP OSHAGAN, Prelate
| |
| ELEVATION OF V. REV. FR. GHEVONT
IN CHICAGO
Archbishop Oshagan will travel to Chicago this weekend where on Sunday during the Divine Liturgy he will elevate Very Rev. Fr. Ghevont Pentenzian to the rank of Dzayrakooyn Vartabed, at All Saints Church, Glenview, Illinois. A reception will follow in Shahnasarian Hall. The rank of Vartabed comprises fourteen sub-ranks, four of which are bestowed upon the Vartabed, and the remaining ten ranks are granted upon elevation to Dzayrakouyn Vartabed.
| |
| BIBLE READINGS
Bible readings for Sunday, May 22, First Sunday after Pentecost (Beginning of Sundays of Resurrection), Remembrance of the Prophet Elijah are: 1 Kings 18:29-46; 2 Kings 2:1-15; James 5:16-20; Luke 4:25-30).
“…But in truth, I tell you, there were many widows in Israel in the days of Elijah, when the heaven was shut up three years and six months, when there came a great famine over all the land; and Elijah was sent to one of them but only to Zarephath, in the land of Sidon, to a woman who was a widow. And there were many lepers in Israel in the time of the prophet Elisha; and none of them was cleansed, but only Naaman the Syrian.” When they heard this, all in the synagogue were filled with wrath. And they rose up and put him out of the city, and led him to the brow of the hill on which their city was built, that they might throw him down headlong. But passing through the midst of them he went away.
(Luke 4:25-30)
For a listing of the coming week’s Bible readings click here.
| |
| REMEMBRANCE OF THE PROPHET ELIJAH
This Sunday, May 22, the Armenian Church remembers Elijah, the Messianic prophet of the Old Testament recorded in 1 and 2 Kings. Elijah was the greatest prophet in the Old Testament and therefore his feast day falls on a Sunday. He appeared along with Moses at the Transfiguration as the prophet of life and the new covenant; Moses was representative of the old covenant. The Armenian Church (like all the Eastern churches) holds Elijah in the highest esteem. Most importantly, Elijah did not experience death, but was taken to heaven, like the Holy Mother of God. He is mentioned in the Armenian hymn Ee Verin Yerousasgem, sung during the Requiem Service.
“Receive us in Jerusalem above, in the dwellings of the angels, in Eden, the paradise where Enoch and Elijah live worthily resplendent in dove-like purity and in old age. O merciful Lord, have mercy upon the souls of ours who have fallen asleep.”
From the Armenian hymn Ee Verin Yerousagem (Receive us in Jerusalem above), sung during the Requiem Service.
| |
|  | St. Hripsime's tomb located underneath the alter of the church named after her in Vagharshapat, Armenia. |
| SAINTS HRIPSIME AND GAYANE
AND THEIR COMPANIONS
This Monday and Tuesday, June 1 and 2, the Armenian Church commemorates the virgin saints Hripsime and Gayane and their companions. Thirty-three nuns, led by Gayane, left Rome and sought refuge in Armenia hoping to escape the Roman Emperor who desired one of the nuns, the beautiful Hripsime. In Armenia, King Dertad became captivated by Hripsime’s beauty and sought to wed her. She refused. Enraged, the king had Hripsime (and the other nuns) imprisoned and tortured to death.
When Gregory was released from his imprisonment in the deep pit (Khor Virab) he built chapels over the relics of the nuns, which Catholicos Sahag Bartev later renovated. During the 7th century, churches were built over both sites. The church dedicated to Hripsime, built by Catholicos Gomidas, is considered to be an architectural masterpiece and influenced the future course of Armenian architecture. Catholicos Gomidas also wrote a sharagan (hymn) in their memory—the well-known Antsink Nviryalk (Dedicated Beings).
The two churches, as well as a third (Shoghakat) are in the city of Etchmiadzin (Vagharshapat), not far from the complex of buildings that comprise the Holy Mother See of Etchmiadzin, designated by UNESCO as a World Heritage site.
| |
| PRELATE OF CANADA ELECTED
Archbishop Papken Tcharian was elected Prelate of the Prelacy of Canada last week during the Prelacy of Canada’s National Representative Assembly that took place at Sourp Khatch Church in Laval. Archbishop Papken previously served as the Prelate of New Julfa/Isfahan in Iran. Archbishop Oshagan extended congratulations and best wishes on behalf of the Religious and Executive Councils to Archbishop Papken and the Canadian Prelacy.
| |
| ARCHBISHOP SEBOUH VISITS PRELACY
Archbishop Sebouh Sarkissian, the Prelate of Tehran, is visiting the Prelacy where he is spending time with his brothers in Christ, Archbishop Oshagan and Bishop Anoushavan. Prelacy staff members have also been pleased and honored to visit with the Archbishop during his visit to the New York area.
2016 DATEV SUMMER PROGRAM FOR YOUTH AGES 13-18
The 30th annual St. Gregory of Datev Institute summer program for youth ages 13-18 will be held at the St. Mary of Providence Center in Elverson, Pennsylvania, from July 3-10. Sponsored by the Prelacy’s Armenian Religious Education Council (AREC), the summer program offers a unique weeklong Christian educational program for youth. It aims to instill and nurture the Armenian Christian faith and identity in our youth through a variety of educational activities, coupled with daily church services and communal recreational activities. For information and registration, please visit the Prelacy’s website at armenianprelacy.org/arec/datev or contact the AREC office at 212-689-7810 or arec@armenianprelacy.org.
| |
| SIX PRAYERS SUNDAY SCHOOL STUDENT/GRADUATE SHOULD KNOW
The Prelacy’s Armenian Religious Education Council (AREC) recently published 6 prayers on four bookmarks, basic prayers that every Sunday School student/graduate should know and pray, and they are:
1. The Lord’s Prayer, Hayr Mér
2. Thanksgiving Prayers before and after meals—Jashagéstsook and Park Géragroghin
3. Prayers before undertaking any task—Jesus, Wisdom of the Father, Imasdootyoon Hor, Hisoos and Ûzkordzûs tsérats mérots
4. Before traveling/sleeping—Christ, Guardian of all, Bahaban aménayni
The prayers are printed in the original classical Armenian, with English translation and transliteration. And each prayer can be heard recited (in Krapar) via a QR code (using a QR reader app). The bookmarks are being sent to parishes for distribution to Sunday School and Armenian School students.
| |
| THIS WEEK IN ARMENIAN HISTORY
Prepared by the Armenian National Education Committee (ANEC)
| |
|
Beginning of the Council of Nicea (May 20, 325)
The Council of Nicea (the first convened in that city) was an assembly of 318 Christian bishops gathered in that city of Bithynia (today Iznik, in Turkey) by Roman emperor Constantine I (306-337) in 325. This was the first ecumenical council, with the goal of attaining consensus through an assembly that represented all of Christendom. The attending bishops were only a fraction of the total number of bishops of the Church, approximately 1,800 (a thousand in the East and eight hundred in the West). Catholicos Aristakes, son of St. Gregory the Illuminator, was among the attending bishops as representative of the Armenian Church.
One of the purposes of the council was to resolve disagreements over the nature of the Son of God in his relationship to God the Father. In particular, whether the Son had been “begotten” by the Father from his own being, which meant having no beginning, or else created out of nothing, and therefore having a beginning. The first position was held by St. Alexander and Athanasius of Alexandria, while Arius, a member of the clergy of Alexandria, held the second position, which considered the Son of God a creature, instead of confessing him to be of one substance, power, and eternity with the Father.
The council was formally opened on May 20, 325, in the imperial palace at Nicea, with preliminary discussions of the Arian question. In these discussions, Arius was one of the dominant figures, with 22 bishops coming as supporters, led by Eusebius of Nicomedia. However, the reading of some of the more shocking passages from his writings made them almost unanimously seen as blasphemous.
The Nicene Creed was created in order to clarify the key tenets of the Christian faith, as a result of the extensive adoption of the doctrine of Arius, known as Arianism, far outside Alexandria. In the Creed, the divinity of Jesus Christ is proclaimed as “God from God, light from light, true God from true God.” He is said to be “begotten, not made,” asserting that he was the true Son of God, brought into being “of the substance of the Father,” and not a mere creature, brought into being out of nothing. Jesus Christ is also said to be “of one substance with the Father” (consubstantial). The Creed (Havadamk) of the Armenian Church, which is professed every Sunday during Holy Mass, is based on the Nicene Creed:
We believe in one God, the Father almighty, the Creator of heaven and earth, of things visible and invisible.
And we believe in one Lord Jesus Christ, the Son of God, begotten of God the Father, only-begotten, that is of the substance of the Father. God from God, light from light, true God from true God, begotten and not made; himself of the same nature of the Father by whom all things came into being in heaven and on earth, visible and invisible.
Who for us, mankind, and for our salvation came down from heaven, was incarnate, became man, was born perfectly of the holy Virgin Mary by the Holy Spirit. By whom he took body, soul and mind and everything that is in mind, truly and not in semblance.
He suffered and was crucified and was buried, and on the third day he rose again; and ascended into heaven with the same body and sat at the right hand of the Father. He is to come with the same body and with the glory of the Father to judge the living and the dead, whose kingdom has no end.
We also believe in the Holy Spirit, the uncreated and the perfect, who spoke through the Law and the Prophets and the Gospels; who descended on the river Jordan, preached through the apostles and dwelled in the saints.
We also believe in only one, universal, and apostolic holy Church; in one baptism; in repentance and in the remission and forgiveness of sins; we believe in the resurrection of the dead, in the everlasting judgment of souls and bodies, in the kingdom of heaven and in life eternal.
The text of the Creed is entirely taken from the Bible. An anathema was added at the end, specifically addressed to the Arian heresy, which says:
The universal and apostolic holy Church anathematizes those who say that there was a time when the Son was not, or that there was a time when the Holy Spirit was not, or that they came into being out of nothing, or who say that the Son of God or the Holy Spirit is of different substance, or that they are changeable or alterable.
Besides the settlement of the Christological issue, the Council of Nicea also established the uniform observance of the date of Easter and the promulgation of early canon law. The Council was the first of the three ecumenical councils recognized by the Armenian Apostolic Church, the others being the councils of Constantinople (381) and Ephesus (431).
Previous entries in “This Week in Armenian History” are on the Prelacy’s web site (www.armenianprelacy.org).
| |
| PLEASE DO NOT FORGET:
SYRIAN ARMENIAN COMMUNITY NEEDS OUR HELP MORE THAN EVER
The crisis in Syria requires our financial assistance.
Please keep this community in your prayers, your hearts, and your pocketbooks.
PLEASE DO NOT FORGET OUR ONGOING RELIEF EFFORTS FOR THE ARMENIAN COMMUNITY IN SYRIA WHERE CONDITIONS ARE BECOMING INCREASINGLY MORE DIFFICULT.
THE NEED IS REAL.
THE NEED IS GREAT.
DONATIONS TO THE FUND FOR SYRIAN ARMENIAN RELIEF CAN BE MADE ON LINE. TO DONATE NOW CLICK HERE AND SELECT SYRIAN ARMENIAN RELIEF IN THE MENU. OR IF YOU PREFER YOU MAY MAIL YOUR DONATION TO:
Armenian Prelacy
138 E. 39th Street
New York, NY 10016
Checks payable to: Armenian Apostolic Church of America
(Memo: Syrian Armenian Relief)
Thank you for your help.
| |
| LISTEN TO THE POD CAST WITH REV. FR. NAREG TERTERIAN
This week featuring:
• NATIONAL REPRESENTATIVE ASSEMBLY
• INTERVIEW WITH FILMMAKER BARED MARONIAN
• AND MUCH MORE
CLICK ON THE IMAGE ABOVE TO LISTEN
| |
| TRUTH HELD HOSTAGE
By John M. Evans
John Evans, formerly U.S. Ambassador to Armenia, gained notoriety in 2005 by publicly dissenting from the stated policies of the past several U.S. administrations regarding the Armenian Genocide. With no preconceived notions, he studied the history and came to the conclusion that what the Armenians suffered in 1915 was genocide, and he stated this publicly. His honesty caused his dismissal from his post and into early retirement. This book vividly describes the events of that period.
Truth Held Hostage
174 pages, $32.00 plus shipping and handling
To order contact the Prelacy Bookstore by email (books@armenian prelacy.org) or by telephone (212-689-7810)
The Prelacy Bookstore has a big selection of books in Armenian and English for adults and children. Need a gift? Check the Bookstore. Click here.
| |
| SIAMANTO ACADEMY—Meets every second Saturday of the month at the Hovnanian School, 817 River Road, New Milford, New Jersey. For information: anec@armenianprelacy.org or 212-689-7810
May 21—Friends of Holy Martyrs Armenian Day School (HMADS), Annual Gala, North Hills Country Club, Manhasset, New York. Educating today’s Armenian American students remains our first priority. Join us in the festivities and help ensure the future of our Armenian School. For reservations/information: 718-225-4826.
May 21—Armenian Relief Society New Jersey Shakeh Chapter, Concert of Patriotic Songs featuring Karnig Sarkissian and his band. Guest speaker: Dr. Nyree Derderian, Vice Chair, ARS Central Executive Board. Sts. Vartanantz Church Hall, 461 Bergen Boulevard, Ridgefield, New Jersey, 7:30 pm. Admission: (Mezza / cash bar) $65.00; children 4-12, $45. RSVP: Call/text 201-417-0204 (Ani); email arsnjshakeh@gmail.com.
May 22—Book Presentation by Hrair Hawk Khatcherian, John Pashalian Hall at St. Illuminator Cathedral, 221 E. 27th Street, New York City, 1 pm. Reservations/Information: 212-689-5880.
May 22—Ladies Guild of St. Stephen’s Church, 167 Tremont Street, New Britain, Connecticut, present “Sandwiches and Bingo” following church services. All proceeds will go to Artsakh.
June 3—“An Evening of Poetic Songs,” a concert by Berge Turabian, “Revisiting My Songs”; also featuring Ani Djirdjirian. John Pashalian Hall at St. Illuminator Cathedral, 221 E. 27th Street, New York City, 8 pm. Reservations/Information: 212-689-5880.
June 4—Premier of “Women of 1915,” a documentary by Bared Maronian. Sponsored by the Armenian Relief Society of Eastern United States, Ciccone Theater at Bergen Community College, 400 Paramus Road, Paramus, New Jersey, at 7:30 pm. Reception will follow the program. Tickets $30 (advance purchase); $35 (at door). Contact: Sonia (917-679-6992); Diana (201-790-0397).
June 5—Sunday School commencement, Sts. Vartanantz Church, Ridgefield, New Jersey.
June 12—Nareg Armenian School Year-End Program, Sts. Vartanantz Church, Ridgefield, New Jersey.
June 19—Father’s Day Picnic sponsored by Sts. Vartanantz Church Sunday School, on church grounds, 461 Bergen Boulevard, Ridgefield, New Jersey.
June 19—Father’s Day Picnic & Alumni Reunion, St. Gregory Church, 135 Godwin Street, Indian Orchard, Massachusetts. Shish Kebab & Losh Kebab Dinners; Shish Kebab & Losh Kebab sandwiches; homemade pastries and baked goods. Armenian dancing with music by Leo Derderian (Oud); Haig-Aram Arakelian (Dumbeg); David Ansbigian (Guitar). Information: (413) 543-4763.
June 27—Book Presentation and Reception in honor of Pulitzer Prize winner Professor Peter Balakian, at John Pashalian Hall, Saint Illuminator Cathedral, 221 East 27th Street. Watch for details.
July 3-10—St. Gregory of Datev Summer Institute at St. Mary of Providence Center, Elverson, Pennsylvania. Sponsored by the Prelacy’s Armenian Religious Education Council (AREC), the summer program offers a unique weeklong Christian educational program for youth. For information and registration, please visit the Prelacy’s website at armenianprelacy.org/arec/datev or contact the AREC office at 212-689-7810 or arec@armenianprelacy.org.
July 16—Sts. Vartanantz Church Ladies Guild and ARS Ani Chapter, “A Hye Summer Night 10 Dinner Dance,” featuring Hachig Kazarian, clarinet; John Berberian, oud; Ken Kalajian, guitar; Jason Naroian, dumbeg; Khatchig Jingirian, vocals. Alpine Country Club, 251 Pippin Orchard Road, Cranston, Rhode Island. Dinner buffet $55 per person; dance only $30; students $30. For tickets/information: Joyce Bagdasarian (401) 434-4467; Joyce Yeremian (401) 354-8770.
August 14—Annual Picnic, Sts. Vartanantz Church, Ridgefield, New Jersey, at the Wild Duck Pond, Ridgewood, New Jersey, following the Badarak.
October 9—SAVE THE DATE. Special event celebrating the 20th anniversary of the enthronement of His Holiness Aram I, Catholicos of the Great House of Cilicia. Details will follow.
October 22—SAVE THE DATE. Armenian Friends of America presents Hye Kef 5, a 5-hour dance, 7 pm to midnight with buffet; Andover Windham, 123 Old River Road, featuring musicians Onnik and Ara Dinkjian, Johnny Berberian, Mal Barsamian, Jason Naroian and Paul Mooradian, with proceeds benefiting area Armenian churches. Advance tickets before September 1, $55, call either John Arzigian (603) 560-3826; Sharke Der Apkarian, (978) 808-0598; Lucy Sirmaian, (978) 683-9121, or Peter Gulezian, (978) 375-1616.
November 4, 5, 6—Annual Bazaar and Food Festival of Sts. Vartanantz Church, 461 Bergen Boulevard, Ridgefield, New Jersey. Live entertainment Friday and Saturday; children’s activities; vendors; homemade Manti, Kufte, Sou Buereg, Choreg, and more. Traditional Khavourma dinner on Sunday. Extensive Messe and dessert menu for your Thanksgiving table available for take-out.
| |
|
Web pages of the parishes can be accessed through the Prelacy’s web site.
To ensure the timely arrival of Crossroads in your electronic mailbox, add email@armenianprelacy.org to your address book.
Items in Crossroads can be reproduced without permission. Please credit Crossroads as the source.
Parishes of the Eastern Prelacy are invited to send information about their major events to be included in the calendar. Send to: info@armenianprelacy.org
| |
|
|
|
|
